Στις 20 Ιανουαρίου 1961, ο Τζον Φ. Κένεντι (35ος Πρόεδρος των Η.Π.Α. και ίσως ο πιο διάσημος και λαοφιλής),[pms-restrict] κατά τον εναρκτήριο θριαμβευτικό λόγο που εκφώνησε, μετά την εκλογή του στο προεδρικό αξίωμα, ανέφερε τη ρήση, που στιγμάτισε όλη τη σύντομη πολιτική του σταδιοδρομία: «Λοιπόν, φίλοι μου Αμερικανοί, αναρωτηθείτε όχι τι μπορεί η πατρίδα σας να κάνει για εσάς – αναρωτηθείτε τι μπορείτε εσείς να κάνετε για την πατρίδα σας». Την ίδια στιγμή ρίγη εθνικής περηφάνιας και πατριωτισμού διέτρεχαν, ως ηλεκτροφόρα καλώδια, την ραχοκοκαλιά όλης της αμερικάνικης κοινωνίας που κοιτούσε υπνωτισμένη το νέο της πολιτικό ηγέτη.
Είναι εντυπωσιακό σημάδι της ιδιοσυγκρασίας της εποχής μας ότι η αντιπαράθεση σχετικά με αυτή την φράση επικεντρώθηκε στην προέλευση της, όχι στο περιεχόμενο της. Ούτε το πρώτο, ούτε το δεύτερο εκφράζει μια σχέση ανάμεσα στο πολίτη και στην κυβέρνηση του,, που να είναι αντάξια των ιδανικών που έχουν οι ελεύθεροι άνθρωποι σε μια ελεύθερη κοινωνία. Το πρώτο μέρος του ” τι μπορεί να κάνει η χώρα σας για εσάς” , υποδηλώνει ότι η κυβέρνηση είναι ο προστάτης και ο πολίτης ο κηδεμονευόμενος, μια άποψη που αντίκειται στην πίστη του ελεύθερου ανθρώπου στην δική του ευθύνη για το δικό του πεπρωμένο. Το οργανικό ” τι μπορεί να κάνεις εσείς για την χώρα τη χώρα σας” υποδηλώνει ότι η κυβέρνηση είναι ο κύριος ή η θεότητα και ο πολίτης ο λειτουργός ο λάτρης. Για τον ελεύθερο άνθρωπο, η χώρα είναι το σύνολο των ατόμων που της απαρτίζουν, όχι κάτι από πάνω από αυτά. Ο ελεύθερος άνθρωποι είναι υπερήφανος, για την κοινή κληρονομιά και τηρεί τις κοινές παραδόσεις. Θεωρεί όμως την κυβέρνηση ένα μέσο, ένα εργαλείο, όχι χορηγό ευνοιών και δώρων ούτε κύριο ή Θεό που πρέπει να λατρεύει και να υπηρετεί τύφλα. Δεν αναγνωρίζει κανέναν εθνικό στόχο αν δεν είναι προϊόν συναινετικού συγκερασμού των στόχων που υπηρετούν οι πολίτες ξεχωριστά. Δεν αναγνωρίζει καμία εθνική επιδίωξη, εάν δεν είναι προϊόν συναινετικού συγκερασμού των επιδιώξεων για τις οποίες πασχίζουν οι πολίτες ξεχωριστά.. Ο ελεύθερος άνθρωπος δεν θα ρωτήσει ούτε τι μπορεί να κάνει η χώρα του για αυτόν ούτε τι μπορεί να γι΄αυτόν η χώρα του. Θα ρωτήσει αντίθετα τι μπορούμε να κάνουμε εγώ και οι συμπατριώτες μου μέσω της κυβέρνησης, ώστε να βοηθήσει να ελαφρύνουμε τα βάρη των ατομικών μας ευθυνών, να πετύχουμε τους ξεχωριστούς μας στόχους και τις ξεχωριστές επιδιώξεις και προπάντων να προστατεύσουμε την ελευθερία μας. ΕΠΙΣΗΣ θα έλεγε πως θα μπορούμε να εμποδίσουμε την κυβέρνηση που δημιουργούμε από το να μετατραπεί σε έναν Φραγκεσταιν που θα καταστρέψει την ίδια την ελευθερία για την προστασία της οποίας την εγκαθιστούμε. ” Καπιταλισμός και Ελευθέρια “
Μισό αιώνα μετά, καλούμαστε να ζήσουμε σε μία ελληνική κοινωνία, όπου κάθε τι που παραπέμπει στο ιδεώδες του ελληνικού πολιτισμού χλευάζεται ως ξεπερασμένο.
Οποιαδήποτε αναφορά σε πατριωτικά αισθήματα δαιμονοποιείται και χαρακτηρίζεται ως τυφλός εθνικισμός και ένδειξη βαρβαρότητας. Ακόμη και αν οι Έλληνες, που κατοικούσαν τον τόπο αυτό, 3.000 χρόνια πριν, θεωρούσαν, αντιθέτως, ότι κάθε τι μη ελληνικό αποτελεί «βαρβαρότητα». Στην κατάσταση αυτή μας έφερε η καθοδηγούμενη και ανίκανη – στο σύνολό της σχεδόν – πολιτική εξουσία που επιβουλεύεται αυτόν τον τόπο από το 1833 έως τις ημέρες μας και η παντελής έλλειψη μακρόπνοης και σταθερής πολιτικής γραμμής, ανεξάρτητης από το εκάστοτε κυβερνών κόμμα Αυτό που κάνουν οι γείτονες Τούρκοι από την εποχή του Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ έως τον Τ. Ερτογάν. Ο τελευταίος, στην προεκλογική του εκστρατεία για το ύπατο αξίωμα, είχε ως σημείο αναφοράς το σύνθημα: «Her say, Turkiye icin», αλλιώς «Τα πάντα για την Τουρκία». Το ίδιο σύνθημα είχε και ο πρώτος, όταν ίδρυε το ανεξάρτητο τουρκικό κράτος το έτος 1923 και εξόντωνε με πρωτοφανή σκληρότητα λαούς που απειλούσαν το ιδεώδες του για την «καθαρή» τουρκική δημοκρατία (όπως ήταν οι Έλληνες και οι Αρμένιοι) αλλά και κάθε ημεδαπό πολιτικό του αντίπαλο. Όλα για την Τουρκία ….. Δύο διαφορετικοί άνδρες, δύο διαφορετικές ιδεολογίες (ευρωπαϊστής ο πρώτος, ισλαμιστής ο δεύτερος), μία ενιαία γραμμή απαράλλακτη μέσα στους αιώνες, μία αμετακίνητη, πετυχημένη διπλωματία.
Στη σημερινή κατάσταση, μας έφερε, επίσης, ο βιασμός της σύγχρονης ελληνικής παιδείας. Η παιδεία, η οποία υπήρξε πάντοτε για τον Ελληνισμό ο θεμέλιος λίθος για τη δημιουργία ενός οικουμενικού πολιτισμού, που στιγμάτισε ανεξίτηλα όλη την πορεία της ανθρωπότητας και επηρέασε κάθε μορφή δυτικής σκέψης και πολιτειακής οργάνωσης. Οτιδήποτε αποτελεί τον ομφάλιο λώρο σύνδεσης του σύγχρονου ελληνισμού με το αρχαίο παρελθόν του αποκόπτεται ως «νεκρό», «εξειδικευμένο», «λεπτομερές», «μη απαραίτητο». Οι Έλληνες πολιτικοί οδηγούν ένα ολόκληρο έθνος στην αυτοχειρία αναδιατυπώνοντας την ιστορία, εξαφανίζοντας «λεπτομέρειες» εθνικής οδύνης, καταργώντας κάθε ιστορική μνήμη και ακυρώνοντας τη θυσία εκατομμυρίων που εξέπνευσαν υποστηρίζοντας, ότι τους είχαν μάθει να κάνουν καλύτερα: να τιμούν και να υπερασπίζονται τη Χώρα τους. Ένα ατελείωτο εθνικό ψυχορράγημα. Αυτά συμβαίνουν στην Ελλάδα του 2012, την ίδια ώρα που οι γείτονες Τούρκοι μπολιάζουν τα παιδιά τους με αισθήματα εθνικής περηφάνιας και το όραμα της αναβίωσης της οθωμανικής αυτοκρατορίας (τα οποία πηγαίνουν στο δημοτικό σχολείο προσκυνώντας την τουρκική σημαία και αναφωνώντας «είμαι περήφανος που είμαι τούρκος»).
Είναι εύκολο να ασκεί κάποιος κριτική, αλλά ο στείρος μηδενισμός και η έλλειψη οράματος δεν οδηγεί πουθενά. Είμαι πεπεισμένος ότι η σωτηρία του έθνους εναπόκειται αποκλειστικά και μόνο στον πατριωτισμό των Ελλήνων. Στον κάθε Έλληνα ξεχωριστά που κατοικεί σε αυτό το μικρό συρρικνωμένο κρατίδιο της βαλκανικής γειτονιάς, όπως και σε κάθε Έλληνα που βρίσκεται σε κάθε γωνιά του πλανήτη. Και αυτό θα επιτευχθεί μόνο μέσω της ατομικής μας επανάστασης διότι η βλάβη δεν είναι ανήκεστη. Αν και βιώνουμε μία αρχαία τραγωδία, αυτή τη φορά κανένας από μηχανής θεός δεν θα μας βγάλει από την ατελείωτη παρακμή και αποσύνθεση. Ούτως η άλλως, η Ελλάδα πάντοτε στηριζόταν αποκλειστικά και μόνο στα παιδιά της.
Ατομική Επανάσταση σημαίνει να συνειδητοποιήσουμε τι μπορούμε να κάνουμε εμείς για αυτήν την Χώρα, αρχής γενομένης από την αλλαγή της καθημερινότητάς μας και της μίζερης νοοτροπίας μας.
Να επαναδιαπραγματευθούμε την εθνική μας ήττα με χρηματιστηριακούς όρους και να εξαγοράσουμε την ίδια αναξιόπιστη μετοχή στο limit down της και να την ανεβάσουμε εκεί που δεν υπάρχει limit up, ακόμη και αν είναι «αεροπλανάκι». Ενδεχομένως, να ήταν πιο «βολικό», αν είχα γεννηθεί στη Μογγολία, στο Λουξεμβούργο ή στον Άγιο Δομίνικο. Αλλά αυτή η Χώρα μου δόθηκε και στις φλέβες μου κυλάει ένα αίμα 12.000 ετών παλαιότητας και μια εθνική περηφάνια που δεν κατάφεραν ακόμη να αλώσουν.
Ατομική Επανάσταση σημαίνει να κάνω σωστά και αξιοπρεπώς την εργασία μου, είτε είμαι νευροχειρουργός είτε πουλάω κουλούρια πάνω στην Εγνατία οδό. Να σέβομαι τους συμπολίτες μου, να χρησιμοποιώ κανόνες ευγενικής συμπεριφοράς, όχι μόνο όταν μπορώ να τους εξαργυρώσω στο βωμό του εντυπωσιασμού και της ωφέλειας αλλά διότι η ευγένεια είναι κάτι αυτονόητο για κάθε πολιτισμένο ον που διακρίνεται από αυτοσεβασμό και αξιοπρέπεια. Να μην παρκάρω σε θέσεις αναπήρων μία βροχερή μέρα που κουβαλάω τα ψώνια του super market, ακόμη και για την πιθανότητα 0,000001 % να εμφανιστεί ένας ανάπηρος εν μέσω θεομηνίας.
Ατομική Επανάσταση σημαίνει να ενημερώνομαι και να αντιστέκομαι, να διαβάζω και να συμμετέχω στο διάλογο, να αποβάλλω από μέσα μου κάθε κατάλοιπο μπαγαποντιάς και απάτης, κατάλοιπα της οθωμανικής κληρονομιάς από τη δια της βίας συνύπαρξη.
Να αναπτύξω ένα νέο κώδικα ηθικών αξιών, όπου δεν καπηλεύομαι το δημόσιο χρήμα, εφόσον έχω «πρόσβαση» σ’ αυτό, δεν πράττω φοροδιαφυγή, δεν εξαπατώ, δεν λοιδορώ, δεν δρω αποκλειστικά και μόνο με βάση τη διεύρυνση του εκκαθαριστικού μου σημειώματος και του ατομικού μου συμφέροντος. Ο Έλληνας του 2012 διακατέχεται από το άγχος της συρρίκνωσης του εισοδήματός του αντί να διακατέχεται από το άγχος της συρρίκνωσης της μικρής του πατρίδας.
Η απώλεια της εθνικής του κυριαρχίας και ο εγκλωβισμός της Χώρας του σε πολιτικές που 20 χρόνια πριν θα οδηγούσαν σε λαϊκή εξέγερση τον αγχώνει πολύ λιγότερο από ότι η απώλεια του 13ου και 13ου μισθού του και το κόψιμο των (χ)ευρώ από την πάγια μηνιαία αντιμισθία του.
Παραθέτω τρεις ρήσεις για προβληματισμό ……..
«Η τήρησής του Συντάγματος επαφίεται εις τον πατριωτισμών των
Ελλήνων …» (Ελληνικό Σύνταγμα άρθρο 120, Ακροτελεύτια Διάταξη).
2. «Το ζητείν απανταχού το χρήσιμον ήκιστα αρμόζει τοις
μεγαλοψύχοις και ελευθερίοις» (Αριστοτέλης).
«Μελλοντικά νιάτα της Τουρκίας! Ακόμη και με αυτές τις συνθήκες, το καθήκον σας είναι να σώσετε την τουρκική
ανεξαρτησία και τη Δημοκρατία! Η δύναμη που χρειάζεστε για
αυτόν τον σκοπό βρίσκεται ήδη στο ευγενές αίμα που τρέχει στις
φλέβες σας!» (Μ. Κ. Ατατούρκ στην ομιλία του ενώπιον της
τουρκικής εθνοσυνέλευσης τον Οκτώβριο του 1927).